Yapılmaması gereken şeyler;
Fikrimce ya ahlaka aykırı,
ya yasadışıdırlar. En iyi ihtimalle şişmanlatırlar...
Benim aklıma gelenler budur…
Çünkü bazı şeyleri “yapmamam gerektiği” bile
aklıma gelmez…
Oysa neyi yapmaman
gerektiğini düşündüğünde bile yapılması ihtimalini düşünmüş, tasarlamışsındır
bir biçimde… En iyi ihtimalle “yapmama kararı almışsındır”
Yapılacak kötü bir şeyden
türlü sebeple vazgeçmek “kötünün iyisidir”. Sizi iyi bir insan yapmaz… Sizi “hesaplı”
bir insan yapar, yapsa yapsa… Yani yapılması durumunda başa geleceklerle,
yapılmaması halinde oluşacak çıkar zemini hesaplanmış ve geri adım atılmıştır…
İşte bu noktada benim için
yapılmaması gereken şeyi yapmış olmanızla olmamanız hiçbir şey fark ettirmez…
Çünkü siz o şeyi “yapmayı
düşünebilecek” yapıdasınızdır.
Ve yapı değişmez… Bugün geri
adım attığınız şeyi bir gün yapabilirsiniz… Sadece uygun zemine ve daha fazla
cesarete ihtiyacınız vardır…
Yapılmaması gereken şeylerin
üst başlığı “ADAP” tır…
Çılgınlıklar yapabilirsiniz…
Deli dolu olabilirsiniz… Komik olabilirsiniz… Aklınız karışık olabilir… Ama
niyetiniz iyiyse siz iyi bir insansınızdır…
Yepyeni bir sabah, yepyeni bir
hafta…
Bir başka ömrün ömürlük
çabasına 2,3 aylık katkıyla sonucu güzel bir süreç… Bir başka dosta, güzel
yüreğe ise aylardır verilen destekle iç huzuru…
Ben yaşamım boyunca yanlış
bulduğum hiçbir şeye kendim için iyi mi olur diye destek olmadım…
Varsa örneği birisi desin… O
nedenle ay sonunu hesaplarım… O nedenle yaşamım hep amatördür…
Hesabımı ödeyemeyeceğim
masaya oturmam, kimseye güvenip yola çıkmam… Ardından insanların yüzüne bakamayacağım
lafı etmem… Korkup laf çevirmem…
İnandığım yerde durur,
güvendiğim insanla dost olurum…
Hırslıyımdır başarmayı
severim… Ama başkasını değil kendi yeterliliğimi geçmeye çalışırım… Bunun daha
iyisi yapabilirdin kızım derim…
Aslında çenemi gayet güzel
tutarım…
Susar dinlerim… Ama
fütursuzluğa, adapsızlığa, edepsizliğe gelemem…
Torba dolusu hatam var…
“Ah ulan” dediğim şey var…
Ama inandığım şeye ihanet
etmem, dostuma hainlik yapmam… Verdiğim sözü tutarım…
Bazen susar dinlerim zamanı
gelince birkaç şey derim…
Sevgiyle kalsın herkes…
Yüreğimiz kadarız hepimiz…
Bir tık mesafedeyiz “yaşama”
…
Tık dedi mi bitti bu yaşamın
derdi, hüznü, savaşı, hırsı…
Esas olan “iç huzuru”dur…
Huzurla başlıyorum ben
haftaya…
KAFAM KARIŞMAMIŞ...
