ben okurken
öğretmenlerimin çoğu sormadı "ne düşünüyorsun?" diye...ben çalışırken
çoğu yönetici sormadı "ne düşünüyorsun?" diye...bir çok evde
çocuklara sorulmuyor "ne düşünüyorsun?" diye...bir çok evde kadınlara
sorulmuyor "ne düşünüyorsun?" diye...
bir süre
önce bu kültürden kovalandı "düşünmenin gücü"
Düşünmek
bir batı kültürü değildir... Doğunun kültüründe ruhunda vardır düşünmek... Batı
düşünülmüşü alır çiğner, tüketir ve tükürür...
O nedenle
"ne düşünüyorsun?"
Düşünmeni
istemeyen bir sistemde büyüdün... Düşünmenden hoşlanmayan bir toplumda
yaşıyorsun... Düşündüğün için kaygı duyan ebeveynlerin var...
Düşünmek
cesaret ister. Siz düşünmezseniz sizin yerinize, sizin beyninizin yerine
başkalarının fikirleri düşünür söyler... Düşünmek insanın kendini, yaşadığı ortamı
tanıması sorgulamasıdır işte ondan cesaret ister düşünürseniz ve hoşnut
kalmazsanız beyniniz bir süre sonra "o halde değiştir" der... Fikrini
değiştir... Ortamını değiştir… Şartlarını değiştir... Ve düşünüyorsanız
rahatınız kaçar... kıpraşmaya başlar içinizde bir şeyler tedirginlik başlar
ruhunuzda...
Düş/ün
varsa yaşama dair... Düş/ünürsün... Daha iyi yaşamak için... Daha insanca
muamele görmek için... Bu hayatın sadece birilerine ait olmadığını
düşünürsün... Kimsenin senin hakkında karar veremeyeceğini düşünürsün... Fikrini
söylemeyi düşünürsün...
Düşünmek
birçokları için senden beklemedikleri bir şeydir... Sistemler düşünen değil
"biat" eden insanlar isterler...
Biat etme
"düşün"...
Çünkü ancak
düşünürsek engel olabiliriz ruhumuzu esir etmelerine...
